مواد تشکیل دهنده پایاگر (2)
پایاگرها از نوع افزودنی های با عملکرد فیزیکی شیمیایی هستند.
این افزودنی ها اگر چه در فرآیند واکنش شیمیایی آب گیری سیمان دخالتی ندارند
ولی با وارد کردن مواد شیمیایی ویزه به درون بتن، برخی از واکنش های شیمیایی
یا رفتارهای فیزیکی بتن سخت شده را در آینده کنترل می کنند.
2- کاهنده های تکیدگی
زمانی که بتن سخت شده آب آزاد و بخشی از آب منفذی خود را به دلیل خشک شدن از دست می دهد،
با کم شدن آب درون حفره های مویینه یک پوسته هلالی و مقعر در فصل مشترک آب و هوا تشکیل می شود.
از آنجا که کشش سطحی آب بسیار زیاد است،
در محل شکا گیری این پوسته هلالی تنش زیادی به دیواره و جداره درونی حفره ها وارد می شود.
برآیند این تنش ها به شکل نیروی به درون کشنده ای نمایان می شود
که دیواره و جداره منفذ را به داخل می کشد و حجم منفذ را کاهش می دهد
و به تکیدگی (جمع شدگی ناشی از خشک شدن) خمیر سیمان پیرامون سنگدانه ها می انجامد
و کاهش کلی حجم بتن را به دنبال دارد.
افزودنی های کاهنده تکیدگی با دخالت شیمیایی در فصل مشترک آب و هوا سبب کاهش کشش سطحی آب می شوند
و با کاهش نیروی به درون کشنده، کاهش تکیدگی را به دنبال دارند.
این افزودنی های همراه با آب به بتن افزوده و همزمان با اختلاط در بتن پخش می شوند.
پس از آنکه بتن سخت شد، افزودنی همچنان در ساختار حفره ای باقی می ماند
و اثرات کشش سطحی آب را کاهش می دهد.
این افزودنی ها ممکن است ریزساختار سیمان هیدراته را هم به گونه ای تغییر دهند
که افزایش پایداری مکانیکی منافذ و حفرات را به دنبال داشته باشد.
افزودنی های کاهنده تکیدگی از مشتقات گلیکول اِتر ساخته می شوند یا آمیزه ای از مشتقات پروپیلن گلیکول هستند.
این افزودنی ها معمولاً مایعات آلی و 100% فعال هستند و در آب حل می شوند.
افزودنی های کاهنده تکیدگی به گونه ای شیمیایی مکانیزم تکیدگی را تغییر می دهند
بدون آنکه انبساطی پدید آورند و نباید با جبران کننده های تکیدگی یکی شمرده شوند.
