مقاوم سازی با ژاکت بتنی
هنگامی که مقاومت موثر بتن کاهش می یابد به این معنی است که مقطع بتن مسلح عضو سازه ای تاب مقاومت در برابر مجموعه نیروهای استاتیکی و دینامیکی را ندارد.
بنابراین می توان با افزایش مقطع توان از دست رفته را جبران کرد.
افزایش مقطع به معنی کاشت آرماتور دوخت، ریشه یا شبکه های فولادی به منظور افزایش کشش و قالب بندی و اجرای بتن مجدد است.
این روش به لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه است
اما معایبی چون افزایش حجم فضای اشغال شده توسط اسکلت سازه و نیازمند بودن به دانستن و اجرای بسیاری از استاندارد ها و الزامات
مهندسی است.
به صورت ساده تقویت شبکه ی فولادی عضو یا سازه با استفاده از کلاف میلگرد و اجرای بتن ریزی پس از قالب بندی بوسیله پمپ یا شاتکریت را
تقویت سازه با ژاکت یا غلاف بتنی می گویند.
مقاوم سازی با ژاکت فلزی
هنگامی که روش ژاکت بتنی به دلیل نبود فضای مناسب برای تقویت اعضا غیر ممکن باشد، یا زمان مناسب برای خشک شدن و کیورینگ و
بارگذاری بتن در برنامه تعمیراتی دیده نشده باشد
و یا اعضای کششی مانند تیر و پوتر بتنی نیاز به تقویت داشته باشد، می توان از غلاف، تسمه یا ژاکت فلزی استفاده کرد.
وجود ترک های خمشی یا برشی خالص و خمشی – برشی، تعیین انرژی شکست سازه توسط محاسب، مقاومت پایین بتن در سازه و کاهش موثر
لختی سازه از دیگر عوامل استفاده از مقاوم سازی به روش ژاکت بتنی است.
در واقع افزایش مقطع فولاد در بتن مسلح و تکیه بر خواص مکانیکی فلز، می تواند ارتقا سازه را در ضخامت محدود، تا حد قابل قبولی بالا ببرد.
فیکس شدن و پایداری فلز در اتصال با بتن بوسیله کاشت بولت صورت گرفته
و باد خور ها و فضاهای خالی میان فلز و بتن پس از جک گذاری و جوشکاری، توسط گروت اپوکسی MTOFLOW 650 پر می شود.
جزئیات اجرایی بر اساس هر پروژه متنوع و متفاوت است
پیشنهاد میکنیم پیش از انجام عملیات اجرایی بهتر است با کارشناسان مربوطه مشورت شود.
